mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Łuki obejmujące

t. 32-33

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuki A, odczyt dosłowny

EZnieU1

Łuki A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuki Wf (→Wn,Wa)

min: dodać obrazek na początku opisu, 2 ćwierćnuty t. 33;       EZnieU
..

Napisane z rozmachem łuki l.r. wyraźnie obejmu­ją w A grupy pięciu powtarzanych akordów. Ich wcześniejsze rozpoczęcie w Wf (→Wn,Wa) jest wynikiem rutynowego podejścia sztycharza Wf, który za najbardziej prawdopodobne uważał łuki całotaktowe. O tym, że realny zapis A podlegał dość dowolnej interpretacji, świadczy koniec łuku nad t. 32, który mimo że w A sięga aż do t. 33, w Wf kończy się na ostatniej ćwierćnucie t. 32 (w tym wypadku niewątpliwie słusznie).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące

t. 37-39

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuki od 2. i 5. ćwierćnuty w A

TGTU = 6 łuków l.r.

Łuki od 1. i 4. ćwierćnuty w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU (tylko 1. zrobiony)
..

W A łuki l.r., choć pisane z rozmachem, wyraźnie obejmują tylko 2. i 3. ćwierćnutę każdej połówki taktu. Mimo to w Wf (→Wn,Wa) objęto nimi także 1. ćwierćnutę, co jest wyrazem skłonności sztycharzy do dopasowywania zakresu łuków (a także widełek dynamicznych) do struktur rytmicznych, w tym wypadku połówek taktów.
Patrz też uwaga do t. 36.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Łuki obejmujące

t. 40

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk nad 2 ćwierćnutami w A

EZTU

Łuk nad 2. połową taktu w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

Tak jak w t. 37-39 w Wf (→Wn,Wa) błędnie zinterpretowano zakres łuku l.r. wpisanego w A w 2. połowie taktu (łuk w 1. połowie odtworzono poprawnie).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Łuki obejmujące

t. 206

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk od 2. ćwierćnuty w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuk od 1. ćwierćnuty w A (niekompletny odczyt dosłowny→Wf→Wn,Wa)

EZnieU
..

A ma 2 łuki nad partią l.r. – jeden, obejmujący prawie cały takt i drugi, rozpoczynający się wyraźnie od 2. ćwierćnuty (d-b) i kończący się po 3. ćwierćnucie, pod pierwszym, dłuższym łukiem, a nad obszernym skreśleniem i wpisaną niżej, ostateczną wersją 4. ćwierćnuty. W Wf (→Wn,Wa) uwzględniono tylko górny, długi łuk, interpretując go jako całotaktowy. Zdaniem redakcji, odczytanie to, choć graficznie mogłoby być uznane za poprawne, jest jednak błędne. Górny łuk dokładnie obejmuje bowiem skreśloną, pierwotną wersję pięcioćwierćnutowego pochodu kwint i sekst, którego początek wpisany jest wskutek poprawek zaraz po oktawie D1-D. Jeśli więc brać pod uwagę nieskreślone nuty, początek łuku rzeczywiście wypada nad oktawą, jednak właśnie dla uniknięcia nieporozumienia dopisany został drugi łuk, wskazujący zamierzony początek łuku w relacji do ostatecznej wersji pochodu dwudźwięków. W tekście głównym podajemy zatem łuk obejmujący 5 ćwierćnut, co było intencją Chopina zarówno w pierwotnej, jak i w ostatecznej wersji pochodu dwudźwięków. Jest on też zgodny z mniej problematycznym łukiem nad podobną figurą w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące

t. 207-208

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do 6. ćwierćnuty w A

EZTU

Łuk do t. 208 w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

Doprowadzenie łuku aż do następnego taktu to wyraźna nadinterpretacja zapisu A przez sztycharza Wf (→Wn,Wa), być może zasugerowana łukiem pr.r., który faktycznie dochodzi do kwinty g1-d2. W tekście głównym zachowujemy pisownię A, w którym łuk jest napisany z rozmachem, ale nie sugeruje przekroczenia kreski taktowej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Łuki obejmujące , Adiustacje Wf